Onamo, namo (Kralj Nikola Petroviæ)
Onamo, onamo… za brda ona,
govore da je razoren dvor
mojega cara, onamo vele,
bio je negda junaèki zbor.
Onamo, onamo… da vigu Prizren!
Ta to je moje, doma æu doæ!
Starina mila tamo me zove,
tu moram jednom oru?an poæ!
Onamo, onamo… sa razvalina
dvorova carskih vragu æu reæ:
“S ognjišta milog bje?i mi, kugo,
zajam ti moram vraæati veæ!”
Onamo, ‘namo, za brda ona
kazuju da je zeleni gaj
pod njim se dizu Decani sveti;
molitva u njih prisvaja raj.
Onamo, onamo… za brda ona,
gdje nebo plavo savija svod,
na srpska polja bojna,
onamo, braæo, spremajmo hod!
Onamo, onamo… za brda ona
poga?en konjima klikuje Jug:
“U pomoæ, djeco, u pomoæ, sinci,
svetit me starca, svet vam je dug!”
Onamo, onamo… sablji za stara
njegova rebra da tupim rez
po turskim rebrima, da bjednoj raji
njom istom s ruku rasjecam vez!
Onamo, onamo… za brda ona
Milošev, ka?u, prebiva grob!
Onamo pokoj dobiæu duši,
kad Srbin više ne bude rob!
PRIZRENSKA BASTA
Prizren, Srbija
[email protected]
